بررسی پیش نیازها و چالش های اجرایی قانون منع اشتغال همزمان پزشکان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری تخصصی مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

2 الف. استادیار، گروه علوم مدیریت و اقتصاد سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران ب.مرکز تحقیقات مدیریت و عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

3 الف.استادیار، گروه علوم مدیریت و اقتصاد سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران ب.مرکز تحقیقات مدیریت و عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

چکیده

مقدمه و هدف: قانون­گذاری در مورد اشتغال همزمان پزشکان و چگونگی اجرای آن با محدودیت­هایی مواجه است. مطالعه حاضر با هدف تعیین پیش­نیازها و چالش­های اجرایی قانون منع اشتغال همزمان پزشکان در ایران انجام شده است.
روش کار: این مطالعه کیفی با مشارکت 41 نفر از ذینفعان (شامل نمایندگان مجلس، وزرای بهداشت سابق، رؤسای دانشگاه های علوم پزشکی، مدیران و رؤسای بیمارستان­ها، مسئولان وزارت بهداشت، مسئولان بیمه و تأمین اجتماعی، پزشکان عمومی و متخصص، اساتید دانشگاه و صاحب­نظران) که به شکل هدفمند انتخاب شدند، انجام شد. داده­ها با استفاده از مصاحبه­های عمیق نیمه ساختار­یافته گردآوری شد. متن کلیه جلسات ضبط و بلافاصله کلمه به کلمه نسخه برداری شد. برای تحلیل داده­ها از روش تحلیل چارچوبی استفاده شد.
یافته­ها: چالش­های مهم بر سر راه اجرای قانون منع اشتغال همزمان پزشکان در بخش­های دولتی و غیر­دولتی شامل چهار مفهوم اصلی مسائل مالی، مسائل مربوط به اجرا و نظارت، مسائل مربوط به ظرفیت بخش دولتی و مقاومت­های موجود و لزوم غلبه بر آن بود.
نتیجه‌گیری: هماهنگی و همکاری نهادها و سازمان­های مختلف در وزارتخانه­ها، سازمان­های صنفی و قوای سه گانه در راستای برطرف ساختن مشکلات و تأمین نیازها ضروری به نظر می­رسد.

کلیدواژه‌ها

مراجع

  1. Bayat M, Zalani GS, Harirchi I, Shokri A, Mirbahaeddin E, Khalilnezhad R, et al. Extent and nature of dual practice engagement among Iran medical specialists. Human resources for health. 2018;16(1):1-10.
  2. Bian Y SQ, Jan S, Yu J, Meng Q. Dual practice by public health providers in Shandong and Sichuan Province, China. London: London School of Hygiene and Tropical Medicine; 2003.
  3. Gruen R AR, Begum T, Killingsworth J, Normand C Dual job holding practitioners in Bangladesh: an exploration. Social Science and Medicine. 2002;54(2):267-79.
  4. Jan S, Bian Y, Jumpa M, Meng Q, Nyazema N, Prakongsai P, et al. Dual job holding by public sector health professionals in highly resource-constrained settings: problem or solution? Bull World Health Organ. 2005;83(10):771 - 6.
  5. García-Prado A, González P. Policy and regulatory responses to dual practice in the health sector. Health Policy. 2007;84(2–3):142-52.
  6. Akbari Sari A BS, Ghanati E , Naderi M , Tabatabaei Lotfi S M , Olyaee Manesh A , Emami Razavi S H Implementing the Full-time Practice in Iran Health System – Perceptions of the Medical University Chancellors on its Challenges, Consequences and Effective Solutions. Hakim journal2012.
  7. Counseling and Health Sector Reform Secretariat. Status of the Iranian health system: Challenges and solutions. Ministry of Health and Medical Education. 2008.
  8. The World Bank Group. Islamic Republic of Iran health sector review. The World Bank Group. Human Development Sector Middle East and North Africa. Report no.: 39970 – IR. 2007.
  9. Tarighat-Monfared M, Akhavan-Behbahani A, Hasanzadeh A. Principles and foundations of Iran's national health policy based on comparative studies2008.
  10. World Health Organization. The world health report 2006: Working together for health. Geneva, Switzerland, world health organization. . 2006.
  11. Roberts MJ, Hsiao W, Berman P, Reich MR. Getting Health Reform Right. Oxford University Press. 2002.
  12. Berman P, Cuizon D. Multiple public-private jobholding of health care providers in developing countries. Issues Paper–Private Sector, London: DFID Health Systems Resource Centre. 2004.
  13. Hipgrave DB, Hort K. Dual practice by doctors working in South and East Asia: a review of its origins, scope and impact, and the options for regulation. Health Policy Plan. 2014;29(6):703-16.
  14. Meliala A, Hort K, Trisnantoro L. Addressing the unequal geographic distribution of specialist doctors in Indonesia: The role of the private sector and effectiveness of current regulations. Social science & medicine (1982). 2013;82:30-4.
  15. Rokx C, Giles J, Satriawan E, Marzoeki P, Harimurti H, Yavuz E. New Insights into Provision of Health Services in Indonesia: A Health Workforce Study. Washington: The World Bank; 2012.
  16. Damari B, Vosogh-Moghadam A, Abachizade K. Review Health Human Resources and suggestion interventions. Secretariat of the Health Policy and Reform Council. 2003.
نوید نو
دوره 24، شماره 79
آذر 1400
صفحه 27-41

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار