شیوع سرمی لیشمانیازیس احشایی به روش آگلوتیناسیون مستقیم در کودکان زیر 12 سال و سگ‌های شهرستان دهلران در سال 1393

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه انگل شناسی و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

2 گروه انگل شناسی و قارچ شناسی، دانشکده بهداشت ، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران مرکز تحقیقات انگل های بومی ایران، دانشگاه علوم پزشکی تهران

3 گروه انگل شناسی و قارچ شناسی، دانشکده بهداشت ، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

4 گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

چکیده

چکیده
زمینه و اهداف: لیشمانیازیس جزء بیماری‌های انگلی با اهمیت در جهان محسوب می‌شود. مطالعه حاضر جهت تعیین شیوع سرمی لیشمانیازیس احشایی انسانی و سگ‌ها به عنوان مخزن بیماری در شهرستان دهلران استان ایلام به روش آگلوتیناسیون مستقیم در سال 1393 صورت گرفت.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، تعداد 872 نمونه از کودکان زیر 12 سال و 52 نمونه سگ، از 10 روستا واقع در 4 منطقه جغرافیایی شهرستان دهلران به صورت خوشه‌ای تصادفی جمع‌آوری شد. پس از جداسازی سرم از خون در آزمایشگاه لیشمانیازیس دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران بر روی همه نمونه‌ها تست آگلوتیناسیون مستقیم انجام شد.
یافته‌ها: در کل، از 872 نمونه انسانی در 9 مورد آنتی‌بادی ضد لیشمانیا با تیتر 1:1600 و در 9 مورد مورد آنتی‌بادی ضد لیشمانیا با تیتر 1:800 مشاهده شد. از 52 نمونه سگ، در 11 مورد آنتی‌بادی ضد لیشمانیا با تیتر 1:320 و بالاتر و در 13 مورد عیار آنتی‌بادی1:80 و 1:160 بود.
نتیجه‌گیری: در هیچ یک از نمونه‌های انسانی آنتی‌بادی ضد لیشمانیا با تیتر 1:3200 مشاهده نشد همچنین هیچ یک از سگ‌های مورد بررسی علائم بالینی نداشتند. این نشان می‌دهد که سگ‌های بدون علامت همانند سگ‌های علامت‌دار قادر هستند بیماری را انتقال دهند و نقش فعالی در چرخه زنگی لیشمانیا اینفانتوم داشته باشند. مطالعه حاضر نشان دهنده وجود چرخه بیماری در منطقه می‌باشد که جهت تعییت وضعیت اپیدمیولوژیک منطقه مطالعه روی ناقلین بیماری و سگ‌سانان وحشی به عنوان مخازن بیماری پیشنهاد می‌شود

کلیدواژه‌ها


1. Ardehali S, Rezaei H, Nadim A. leishmania Parasite and leishmaniasis. Tehran: Tehran University Publishment Center; 1994.
2. Larry S, Janovy J. foundation of parasitology. 7th, editor. New York: Mcm Graw; 2006.
3. Godal T, Ozcel A, Alkan M. New dimension for parasaitology in the 21st century. parasitology for 21st century CAB International. 1996:1-13.
4. Desjeux P. The increase in risk factors for leishmaniasis worldwide. Transactions of the Royal Society of Tropical Medicine and Hygiene. 2001;95(3):239-43.
5. Organization WH. First WHO report on neglected tropical diseases: working to overcome the global impact of neglected tropical diseases.  First WHO report on neglected tropical diseases: Working to overcome the global impact of neglected tropical diseases: WHO; 2010.
6. Organization WH. The leishmaniases: report of a WHO expert committee [meeting held in Geneva from 10 to 16 November 1982]. 1984.
7. Mohebali M. Epidemiological status of visceral leishmaniasis in Iran: experiences and review of literature. Journal of Clinical & Experimental Pathology. 2012.
8. Mohebali M. Visceral leishmaniasis in Iran: review of the epidemiological and clinical features. Iranian journal of parasitology. 2013;8(3):348.
9. Mohebali M, Edrissian G, Nadim A, Hajjaran H, Akhoundi B, Hooshmand B, et al. Application of direct agglutination test (DAT) for the diagnosis and seroepide-miological studies of visceral leishmaniasis in Iran. Iranian journal of parasitology. 2006;1(1):15-25.
10. EDRISIAN GH, Nadim A, Alborzi A, AREDEHALI S. Visceral leishmaniasis; the Iranian experience. 1998.
11. Edrissian GH, Ahanchin A, Gharachahi A, Ghorbani M, Nadim A, Ardehali S, et al. Seroepidemiological studies of visceral leishmaniasis and search for animal reservoirs in Fars province, southern Iran. Iran J Med Sci. 1993;18(34):99-105.
12.       Fakhar M,        Mohebali         M,        Barani  M.        Identification   Of        Endemic          Focus   Of            Kala     ـ           Azar     And     Seroepidemiologcial Study Of Visceral Leishmania Infection In Human And Canine In Qom Province, Iran. 2004.
13. GhH E, Hajjaran H, Mohebali M, Soleimanzadeh G, Bokaei S. Application and evaluation of direct agglutination test in ser-diagnosis of visceral leishmaniasis in man and canine reservoirs in Iran. Iranian J Med Sci. 1996;21:11924.
14. Mohebali M, Hamzavi Y, Edrissian GH, Forouzani A. Seroepidemiological study of visceral leishmaniasis among humans and animal reservoirs in Bushehr province, Islamic Republic of Iran. 2001. 15.        Moshfe            A,            Mohebali         M,        Edrissian          G,        Zarei    Z,         Akhoundi        B,         Kazemi            B,         et            al.        Seroepidemiological    study    on        canine  visceral leishmaniasis in Meshkin-Shahr district, Ardabil province, northwest of Iran during 2006-2007. Iranian Journal of Parasitology. 2008;3(3):1-10.
16. Torabi V, Mohebali M, Edrissian G, Keshavarz H, Mohajeri M, Hajjaran M, et al. Seroepidemiological survey of visceral leishmaniasis by direct agglutination test in Bojnoord district, north Khorasan province in 2007. Iranian Journal of Epidemiology. 2009;4(3):43-50.
17.Mohebali    M,        Fotouhi            A,        Hooshmand     B,         Zarei    Z,         Akhoundi        B, Rahnema     A,            et         al.        Comparison     of         miltefosine       and      meglumine antimoniate            for       the            treatment          of         zoonotic           cutaneous        leishmaniasis (ZCL)     by        a          randomized            clinical trial      in Iran. Acta tropica. 2007;103(1):33-40.
18. Nadim A, Javadian E, Mohebali M, Momeni A. Leishmania parasite and leishmaniasis. Markaze Nashre Daneshgahi Publ. 2008.
19. Sundar           S,            Singh     A,            Rai          M,          Prajapati              VK,         Singh     AK,         Ostyn B,               et            al.                Efficacy of            miltefosine         in            the         treatment           of            visceral leishmaniasis in India after a decade of use. Clinical infectious diseases. 2012;55(4):543-50.
20. Hailu A. Pre-and post-treatment antibody levels in visceral leishmaniasis. Transactions of the Royal Society of Tropical Medicine and Hygiene. 1990;84(5):673-5.
21.          Mohebali             M,          Hajjaran               H,            Hamzavi               Y,            Mobedi                I,             Arshi S, Zarei      Z,                et            al.           Epidemiological aspects of            canine   visceral leishmaniosis in the Islamic Republic of Iran. Veterinary parasitology. 2005;129(3):243-51.
22. Ozbel Y, Oskam L, Ozensoy S, Turgay N, Alkan M, Jaffe C, et al. A survey on canine leishmaniasis in western Turkey by parasite, DNA and antibody detection assays. Acta Tropica. 2000;74(1):1-6.
23. Schallig H, Schoone G, Kroon C, Hailu A, Chappuis F, Veeken H. Development and application of’simple’diagnostic tools for visceral leishmaniasis. Medical microbiology and immunology. 2001;190(1-2):69-71.
24. Www.WHO.int. Leishmaniasis. 2013.
25.          Chegeni               Sa,          Ourmazdi            H,            Mohebali             M,          Akhlaghi               L,             Sharafi  M,                Akhoundi            B.            Seroepidemiological Study Of Visceral Leishmaniasis (Human Infection) In East Myankooh Area, In Lorestan Province By Direct Agglutination Test (Dat).
26.          Mahmoudvand H,            Mohebali             M,          Sharifi   I,             Keshavarz           H,            Hajjaran               H,                Akhoundi            B,            et            al.           Epidemiological aspects of visceral leishmaniasis in Baft District, Kerman province, southeast of Iran. Iranian journal of parasitology. 2011;6(1):1.
27.          Arshi      S,            Mohebali             M,          Akhoundi            B,            SADEGHI              BH,         Sepeheram        V,                Zareei   Z,            Et            Al.           Idendification    Of           A             New      Endemic               Focus    Of           Kala-Azar                And        Seroepidemiological       Study    Of           Visceral                Leishmania Infection In Ardebil Province. 2002.
28.          Edrissian              G,           Hafizi     A,            Afshar   A,            Soleiman-Zadeh               G,           Movahed-Danesh           A,                Garoussi              A.            An          endemic              focus     of            visceral leishmaniasis in Meshkin-Shahr, east Azerbaijan province, north-west part of Iran and IFA serological survey of the disease    in            this         area.      Bulletin de                la             societé de           pathologie          exotique              et            de           ses         filiales.  1987;81(2):238-48.
29. Fakhar M, Rahmati B, Gohardehi S, Mohebali M, Akhoundi B, Sharif M, et al. Molecular and seroepidemiological survey of visceral leishmaniasis among humans and domestic dogs in Mazandaran Province, North of Iran. Iranian journal of parasitology. 2011;6(4):51.
30. Haddadzade H, Fattahi R, Mohebali M, Akhoundi B, Ebrahimzade E. Seroepidemiologcal investigation of visceral leishmaniasis in stray and owned dogs in Alborz province, Central Iran using direct agglutination test. Iranian journal of parasitology. 2013;8(1):152.
31. Malmasi A, Janitabar S, Mohebali M, Akhoundi B, Maazi N, Aramoon M, et al. Seroepidemiologic survey of canine visceral leishmaniasis in Tehran and Alborz Provinces of Iran. Journal of Arthropod-Borne Diseases. 2013;8(2):1328.
32.          Bamorovat          M,          Sharifi   I,             Mohammadi      MA,       Harandi                MF,        Mohebali             M,                Afshar   RM,        et            al.           Canine  Visceral                Leishmaniasis in Kerman, Southeast of Iran: A Seroepidemiological, Histopathological and Molecular Study. Iranian journal of parasitology. 2014;9(3):342.
33. Bokai S, Mobedi I, Edrissian GhH NA. Seroepidemiological study of canine visceral leishmaniasis in Meshkin-Shahr, northwest of Iran. Arch Inst Razi. 1998;41(6):48-9.