ارتباط حمایت اجتماعی درک شده با تاب آوری در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی شاهرود، شاهرود، ایران.

2 کمیته تحقیقات دانشجویی دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.

3 استادیار پرستاری، گروه پرستاری اتاق عمل، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.

4 استادیار پرستاری، مرکز تحقیقات مراقبت‌های پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.

10.22038/nnj.2025.85577.1473

چکیده

مقدمه و هدف: توجه به مقوله تاب‌آوری در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی یک ضرورت به نظر می‌رسد. از طرفی حمایت اجتماعی درک شده نقش مهمی در حفظ سلامتی و کاهش آثار منفی استرسهای متعدد در این بیماران دارد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین حمایت اجتماعی درک شده با تاب آوری در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی انجام شد.
مواد و روش‏ها: این مطالعه از نوع توصیفی _ تحلیلی و مقطعی می‌باشد. جامعه پژوهش 200 نفر از بیماران مبتلا به نارسایی قلبی بستری در بخشهای سی سی یو و قلب بودند. پرسشنامه‌های سنجش تاب آوری کونور و دیویدسون، و مقیاس حمایت اجتماعی شربورن و استوارت، بعد از اخذ رضایت آگاهانه از بیماران، به صورت حضوری توسط بیماران در بیمارستان تکمیل شدند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های من ویتنی، کروسکال والیس و ضریب همبستگی اسپیرمن تحلیل شدند.
یافته‏ها: نتایج نشان داد که میانگین± انحراف معیار نمرة حمایت اجتماعی درک شده در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی70/18± 25/75 و میانگین± انحراف معیار نمرة تاب‌آوری آنان 75/18 ± 01/68 ، بود که در حد مطلوب می ‌باشد. همچنین بین نمره حمایت اجتماعی درک شده با تاب‌آوری، رابطه مثبت و معناداری وجود داشت (P<0.001, rs= 0.420).
نتیجه ‏گیری: با توجه به ارتباط حمایت اجتماعی درک شده و تاب‌آوری در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی، انجام اقدامات مناسب در جهت ارتقای حمایت اجتماعی و به تبع آن تقویت تاب آوری در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی، پیشنهاد میگردد.

کلیدواژه‌ها