TY - JOUR ID - 10842 TI - بررسی عوامل پیش بینی کننده بیماری سندرم متابولیک در زنان مبتلا براساس سبک زندگی ارتقادهنده سلامت در شهرستان گناباد در سال 1393 JO - نوید نو JA - NNJ LA - fa SN - 2645-5919 AU - ارجمند, سوگل AU - محمدی, شبنم AU - رضوانی, بهاره AU - محمدی, مریم AU - خاکساریان, زهرا AU - رستم کلایی, افسانه AU - غیور مبرهن, مجید AU - علی دلشاد, علی AU - محمدزاده, فاطمه AU - جوان دوست, علی AU - مشکی, مهدی AD - دانشجوی پزشکی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران AD - استادیار، گروه آناتومی، عضو مرکز تحقیقات التهاب نروژنیک، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران AD - استادیار، گروه بهداشت عمومی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران AD - استاد، گروه علوم و فنون، مرکز تحقیقات بیوشیمی تغذیه، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران Y1 - 2018 PY - 2018 VL - 21 IS - 65 SP - 1 EP - 10 KW - ارتقای سلامت KW - زنان KW - سبک زندگی KW - سندرم متابولیک DO - 10.22038/nnj.2018.28710.1118 N2 - چکیده مقدمه: شیوع سندرم متابولیک در جهان رو به افزایش است. بیماران سندرم متابولیک دارای چاقی شکمی، دیس لیپیدمی،‌ هایپرگلیسمی و فشار خون بالا می‌باشند. در این ارتباط هدف از پژوهش حاضر، تعیین عوامل پیش‌بینی‌کننده سندرم متابولیک در زنان مبتلای شهرستان گناباد است. مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی در سال 1393 بر روی 239 زن مبتلا به سندرم متابولیک در شهر گناباد صورت گرفت. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه "سبک زندگی ارتقا‌دهنده سلامت" (HPLP2: Health Promoting Lifestyle Profile 2) بود. شایان ذکر است که داده‌ها وارد نرم‌افزار SPSS 16 شدند. یافته‌ها: ارتباط معناداری بین میانگین امتیاز کسب‌شده سبک زندگی با سن، مصرف سیگار، میزان در‌آمد و شغل بیماران مشاهده شد (05/0‌P<)؛ اما ارتباط معناداری بین میانگین امتیاز کسب‌شده سبک زندگی با مدت زمان ابتلا به بیماری، محل سکونت، سطح تحصیلات، نحوه زندگی، وضعیت مسکن و مصرف الکل وجود نداشت (05/0‌P<). از سوی دیگر کمترین امتیاز مربوط به فعالیت فیزیکی 99/2±‌97/10 و بیشترین امتیاز مربوط به روابط بین فردی 19/7‌±38/27 بود. علا‌وه‌براین، تمام سازه‌ها بر سبک زندگی تأثیر مستقیم داشتند که بیشترین تأثیر مربوط به روابط بین فردی (329/0=r2) بود و کمترین آن به تغذیه (164/0=r2) تعلق داشت. شایان ذکر است که در بین سازه‌ها، روابط بین فردی با اثر (331/0r2=) قوی‌ترین پیش‌بینی‌کننده سندرم متابولیک بر‌اساس سازه‌های الگوی Walker بود. نتیجه‌گیری: با توجه به ارتباط بیماری سندرم متابولیک با سبک زندگی می‌توان در برنامه‌ریزی‌ها و مداخلات برای کاهش ابتلا به سندرم متابولیک، بیشترین تأکید را بر فعالیت فیزیکی در بیماران داشت. UR - https://nnj.mums.ac.ir/article_10842.html L1 - https://nnj.mums.ac.ir/article_10842_4e4135db79d06436e80870fef52d91a0.pdf ER -